Over mij, Annechien
Als klein meisje had ik het al, ik wilde altijd graag iedereen helpen. Liefst redden. Ik speelde ziekenhuisje met de poppen. Ik keek naar series als Medisch Centrum West en dacht jaaaah verpleegkundige, dat word ik later ook! Het is een prachtig vak, zorgen voor iets of iemand. Dit is mijn passie tot op de dag van vandaag. Maar nu vanuit een ander perspectief!
Als verpleegkundige leerde ik mezelf verder te kijken dan naar de ziekte of het probleem alleen door de mens in zijn geheel zien. Wat heeft iemand nodig om te dealen met wat hem of haar overkomt? Wat is iemands drijfveer om toch door te gaan? En weer kwaliteit van leven te verkrijgen? Maar ook, wat zijn de obstakels waardoor dit maar niet lukt? Door hier ook aandacht aan te geven, te luisteren en samen te onderzoeken wat er nog meer is dan alleen de ziekte, zoals de gevolgen en het trauma aandacht te geven. Hoe verander je de mind-set naar het positieve? Hoe ga je om met verlies? Hoe laat je de emotie toe, zonder dat je er kapot aan gaat? Hoe wordt je weer gelukkig en wanneer voelt het leven weer lichter?
Ik zeg vaak ‘zonder pijn geen fijn’. Pijn hoort bij het leven. Het zorgt voor persoonlijke groei. We lopen er graag van weg of verstoppen ons ervoor, maar dan BENG daar is het weer op een moment dat je dat zo niet wilt. Triggers die de pijn ontbloten. Voor mijzelf kan ik nu zeggen dat pijn mij alles gebracht heeft op het moment dat ik er niet meer voor wegliep. Dat ik het toeliet en durfde te voelen.
Een aantal jaren geleden wist ik het even niet meer, mijn energie was op en wat wilde ik nou? Na een verdrietige scheiding en het verlies van mijn oudere zus met daarop een burn-out, was het echt tijd om mezelf te redden. En dat deed ik! De pijn gaf mij de kans te kiezen voor mezelf en te onderzoeken wat ik verlangde in mijn leven, wie ik wilde zijn en hoe ik deze persoon kon zijn.
Een coach gaf mij de drie belangrijkste woorden ooit op papier mee;
Het Komt Goed!
En dat kwam het..
Ik moest eerst mezelf helen en leerde dat ik anderen niet hoefde te redden. Dat iemand dat met de juiste hulp namelijk heel goed zelf kan. En juist dit besef ook te voelen, maakte me duidelijk dat ik alleen verantwoordelijk ben voor mezelf en niet voor de ander.
Tijdens mijn diverse opleidingen rekende ik af met overtuigingen als ‘kan ik dit wel, durf ik dit wel, ben ik mooi genoeg, ben ik wel goed genoeg?’. Triggers in het hier en nu legde diep gewortelde emoties bloot. De onderstroom kwam boven, werd zichtbaar en voelbaar. Emoties als pijn, verdriet, angst, schuld en schaamte had ik diep weg geduwd. Maar vroeg of laat komt dit toch boven. Als je niet je eigen gevoel toelaat dan wijs je jezelf telkens af. Zelfafwijzing is de kern van een negatief zelfbeeld. Dat is wat ik deed. Het was een overlevingsmechanisme, dat ik mijzelf had aangeleerd. Dus liet ik alles zijn, ik kon niet meer blijven drijven.
Ik leerde de kracht van kwetsbaarheid en dat dit het nieuwe sterk is. Ik ging op zoek naar mijn drijfveer. Wat beweegt mij, motiveert mij in mijn werk, mijn relatie en in mijn leven?
Ik ging weer geloven in mijzelf. Houden van mijzelf. En leerde diep te durven en kunnen voelen. Ik sta nu op mijn plek en in het licht. Vanuit hier kan ik de juiste keuzes maken voor mezelf. En voel ik mijn energie en geluk weer stromen. En dat gun ik jou ook!
